W 1991 roku dołączyłem do Federal Cartridge Company jako inżynier ds. rozwoju produktów. Miałem łącznie 4 lata doświadczenia w wojsku (11B) i dyplom z inżynierii mechanicznej na UW-Madison (tusz był jeszcze mokry). Pierwszym projektem, w którym brałem udział, był 22 Ultra Match, który zakończył się zdobyciem medali przez Boba Fotha i Launi Meili na Igrzyskach Olimpijskich w '92 roku. Niestety, nie miałem wiele do zaoferowania pod względem doświadczenia, ale miałem mnóstwo entuzjazmu. Mogłem podróżować do ośrodka treningowego w Colorado Springs i spotykać się z członkami zespołu przy kilku okazjach. Niezłe przeżycie dla chłopaka z farmy mlecznej. Wyobraź sobie, że jesteś fanem futbolu i masz szansę spotkać się z Tomem Bradym; cóż, to byłem ja, jadąc do CO i spędzając czas z drużyną strzelecką.

Na samym początku projektu otrzymaliśmy (FCC) kilka projektów pocisków z ogonem łodzi, które zostały stworzone przez zaawansowaną technologicznie firmę lotniczą. Federal próbował przez prawie rok doprowadzić te projekty do działania. Patrząc wstecz, dali nam mnóstwo projektów, ale ani jednej 10-strzałowej grupy. To była moja pierwsza ważna lekcja, że:

"W teorii praktyka i teoria są takie same. W praktyce tak nie jest."

35 lat później uśmiecham się za każdym razem, gdy widzę opakowanie amunicji Lapua 22LR. Uśmiecham się, ponieważ uspokaja mnie świadomość, że wieczna rozbieżność między inżynierami/technikami a marketingiem/reklamą wciąż istnieje.

 

W 1991 roku dołączyłem do Federal Cartridge Company jako inżynier ds. rozwoju produktów. Miałem łącznie 4 lata doświadczenia w wojsku (11B) i tytuł inżyniera mechanika na UW-Madison (tusz był jeszcze mokry). Pierwszym projektem, w którym brałem udział, był 22 Ultra Match, który zakończył się zdobyciem medali przez Boba Fotha i Launi Meili na Igrzyskach Olimpijskich w '92 roku. Niestety, nie miałem wiele do zaoferowania pod względem doświadczenia, ale miałem mnóstwo entuzjazmu. Miałem okazję podróżować do ośrodka treningowego w Colorado Springs i spotykać się z członkami zespołu przy kilku okazjach. Niezłe wrażenie dla dziecka z farmy mlecznej. Wyobraź sobie, że jesteś fanem futbolu i masz szansę obcować z Tomem Bradym; cóż, to byłem ja, jadąc do CO i spędzając czas z drużyną strzelecką.

Na samym początku projektu my (FCC) otrzymaliśmy kilka projektów pocisków z tylną częścią w kształcie łodzi, które zostały stworzone przez zaawansowaną technologicznie firmę lotniczą. Federal próbował przez prawie rok doprowadzić te projekty do działania. Patrząc wstecz, dali nam mnóstwo projektów, ale ani jednej 10-strzałowej grupy. To była moja pierwsza ważna lekcja, że:

"W teorii praktyka i teoria są takie same. W praktyce tak nie jest."

35 lat później uśmiecham się za każdym razem, gdy widzę opakowanie amunicji Lapua 22LR. Uśmiecham się, ponieważ uspokaja mnie świadomość, że wieczny rozdźwięk między inżynierami/technikami a marketingiem/reklamą wciąż istnieje.

Czy podczas opracowywania Ultra Match Federal badał rosyjski pocisk Olymp-R 22? Jeśli tak, czy możesz mi powiedzieć więcej o tym pocisku?

 

Kula z obcasem .22LR jest tym, czym jest i to się nie zmieni.

Główna różnica między nabojem .22LR a większością innych, w tym .21 Sharps, polega na tym, że kula .22LR ma obcas. Oznacza to, że wymiar zewnętrzny kuli jest taki sam jak wymiar zewnętrzny łuski, a część kuli wewnątrz łuski ma mniejszą średnicę niż najszersza widoczna część.



Jedną z rzeczy, która wyróżnia kulę .22LR, jest wnęka pięty na spodzie kuli. Sama pięta to dolna krawędź, która otacza wnękę. Ta krawędź jest stosunkowo delikatna, a jej kształt i stan są ważne dla dokładności.

Dobra część lub całość węższej części kuli, sekcja wewnątrz łuski, rozszerza się wraz z wnęką pięty, gdy jest wystawiona na działanie siły detonacji spłonki i miotacza i schodzi w dół przewodu lufy. Kształt pięty kul musi być prawie idealny, aby kule mogły dostać się do przewodu lufy i zejść w dół z powtarzalną spójnością.

Steve Boelter, autor Rifleman's Guide to Rimfire Ammunition i były prezes Anschutz North America, został przepytany przez Michaela R. Shea w swojej książce Rimfire Revolution. Boelter został zapytany o znaczenie pięty.




George E. Frost, inżynier, który przez dziesięciolecia pracował w przemyśle produkcji amunicji, napisał niezbędną książkę zatytułowaną Ammunition Making, (1990). Na stronach 129 - 130 powiedział następujące słowa o znaczeniu pięty kuli i przypomniał eksperyment, który zademonstrował znaczenie niedoskonałych pięt kul .22LR.

Kształtowanie kuli oznacza uzyskanie jej idealnego okrągłego kształtu, z równomiernie symetrycznym ogivem. Przede wszystkim uzyskanie pięty, płaskiej lub w kształcie łodzi, do idealnego okręgu współśrodkowego z korpusem kuli.

Dr Mann, jakieś osiemdziesiąt lat temu, mocno wspomniał o tym w swojej pracy „Lot kuli od prochu do celu”. Stwierdził, że nieregularność w kształcie nosa nie miała prawie tak dużego wpływu, jak nawet najmniejsza nieregularność w doskonałości pięty. Pete Brown zwykł demonstrować prawdę odkrycia dr. Manna w tunelu dokładności, gdzie nie wiał wiatr. Mógł wziąć dziesięć nabojów z dobrej partii amunicji .22 rimfire, okaleczyć nosy kul za pomocą szczypiec i wystrzelić grupę, która była ledwie do odróżnienia od grupy nieokaleczonej. Ale biorąc dobrą partię kul meczowych rimfire, nacinając pięty, a następnie ładując je i strzelając, rozrzut strzałów był szeroki.

 

Od lat widzę ten sam wynik na kulach wyłapanych ze śnieżnych wałów na mojej strzelnicy wiosną; w pełni wygrawerowane do podstawy, co nie może się zdarzyć, chyba że w lufie.
W końcu, W KOŃCU, prawdziwe zdjęcia!

 

Dzięki za opublikowanie. To bardzo edukacyjne.

 

Po przeczytaniu postów tutaj i w połączeniu z tym, co powiedziano w powyższym filmie, myślę, że innym problemem jest to, że słabo rozprowadzony materiał mieszanki ołowiu, cyny i antymonu powoduje nierówną twardość w pocisku. To spowoduje nierównomierne rozszerzanie się denka pocisku, co z kolei powoduje słabą precyzję i odskoki. To, wraz z mniej niż optymalną komorą, aby utrzymać pocisk prosto i przewymiarowanym otworem lufy z mniejszym narastaniem ciśnienia, co również zwiększa nierównomierne rozszerzanie się denka pocisku, jeszcze bardziej zwiększa problem.

Ta nierównowaga wraz z innymi czynnikami, takimi jak wibracje lufy / harmoniczne, które mogą być zwiększone przez nierównowagę pocisku i inne niedoskonałości lufy, w tym niezbyt dobrą koronę, spowoduje, że pocisk będzie leciał pod kątem. Te zrzuty ekranu z filmu The Slow Mo Guys pokazują taki pocisk przechylający się w górę. (Nie wiem, czy powyższe powody w par.1 to spowodowały.) Pocisk może również odchylać się, ale nie możemy tego zobaczyć z tego kąta.

Oto zrzuty ekranu i film w celach informacyjnych.

View attachment 555841

View attachment 555842

View attachment 555843

Film jest o innym temacie, ale nagranie z dużą prędkością doskonale demonstruje skośny lot pocisku. Pomogłoby, gdyby można było złapać ten pocisk bez uszkodzeń, aby sprawdzić jego stan, a także stan lufy i wszystko, co zostało tutaj omówione.

 

Po przeczytaniu postów tutaj i w połączeniu z tym, co powiedziano w powyższym filmie, myślę, że innym problemem jest to, że słabo rozprowadzony materiał mieszaniny ołowiu, cyny i antymonu powoduje nierówną twardość w pocisku. To spowoduje nierównomierne rozszerzanie się pięty pocisku, co z kolei powoduje słabą precyzję i odskoki. To, wraz z mniej niż optymalną komorą, aby utrzymać pocisk prosto i przewymiarowanym otworem lufy z mniejszym wzrostem ciśnienia, co również zwiększa nierównomierne rozszerzanie się pięty pocisku, jeszcze bardziej zwiększa problem.

Ta nierównowaga wraz z innymi czynnikami, takimi jak wibracje lufy / harmoniczne, które mogą być zwiększone przez nierównowagę pocisku i inne niedoskonałości lufy, w tym niezbyt dobrą koronę, spowoduje, że pocisk poleci pod kątem. Te zrzuty ekranu z filmu The Slow Mo Guys pokazują taki pocisk przechylający się w górę. (Nie wiem, czy powyższe powody w par.1 to spowodowały.) Pocisk może również odchylać się, ale nie możemy tego zobaczyć z tego kąta.

Oto zrzuty ekranu i film w celach informacyjnych.

View attachment 555841

View attachment 555842

View attachment 555843

Film dotyczy innego tematu, ale nagranie w zwolnionym tempie doskonale demonstruje skośny lot pocisku. Pomocne może być złapanie tego pocisku bez uszkodzeń, aby sprawdzić jego stan, a także stan lufy i wszystko, co tu omówiono.

Zastanawiałem się nad obturacją pięty. Dzięki za wyjaśnienie. Naprawdę interesujący wątek.

 

Phil Sharpe, który prawdopodobnie napisał oryginalną książkę o elaboracji, wspomniał, że zaczął się zastanawiać, jak bardzo miękka ołowiana kula odkształca się podczas przeskoku z bębna rewolweru do stożka przejściowego lufy. Próbował, bezskutecznie, rozwiercić lufę na tyle, aby kula .38 przeszła bez dotykania. Zrezygnował, gdy wystrzelił kilka nabojów z K-38 z całkowicie usuniętą lufą i znalazł ślady po gwintach wewnątrz ramy. Doszedł do wniosku, że niepłaszczowa ołowiana kula przechodzi przez lufę bardzo podobnie do pasty do zębów przez tubę. Myślę, że mniej więcej w tym czasie zaczął eksperymentować z pociskami z gazowym kołnierzem.

 

To jeden z najciekawszych wątków, jakie czytałem od dłuższego czasu. Dzięki wam!

 

To interesujący temat. Moje pytanie brzmi, jak faceci z Slo Mo uzyskali 870000 klatek na sekundę ze swojej kuli? Myślę, że jeśli chodzi o 21 Sharp, to rozwiązanie szukające problemu. Rozumiem, że producenci wypuszczają nowe rzeczy w nadziei, że się przyjmą, ale rzadko się to udaje. Dokładność pocisku z piętą w 22RF została bardzo dobrze ustalona w ciągu jego życia i myślę, że 21 będzie musiało się postarać, aby ją ulepszyć. Nie wspominając o tym, że będzie to wymagało więcej pracy i więcej materiałów do produkcji tych pocisków w płaszczu. Nie widzę, jak będą w stanie sprzedać je w tej samej cenie co 22LR. Myślę, że najlepiej kupić pierwsze pudełko 21 Sharp, które zobaczysz, i umieścić je w swojej kolekcji obok pudełka 30 Ultimate Carry, 9 mm H&R z obrzeżem i miriady innych cudów jednego strzału, które były reklamowane tak, jakby miały zmienić świat strzelania.

 

Moje pytanie brzmi tak naprawdę, jak faceci z Slo Mo uzyskali 870000 klatek na sekundę ze swojej kuli?

Ha-ha. Tak, naprawdę powinni to nazwać inaczej niż Klatki Na Sekundę.
Naprawdę, Stopy Na Sekundę były pierwsze. 😃

 

Pamiętam, że słyszałem o tym temacie pod koniec lat 90. Podczas jednej z moich 50-jardowych sesji treningowych z moim karabinem bench gun odciąłem czubek pocisku Midas L pod kątem. Po umieszczeniu 4 pocisków w zgrabnej małej dziurce, wystrzeliłem zmodyfikowany. Wpadł w ten sam otwór. Tylko jeden pocisk, niewiele testów, ale łatwo mnie przekonać.

 

Ciekawy post. Wrócę.

 

Co u licha? Nazwisko Lonesa zostało usunięte z mojego ostatniego posta.

 

Federal kiedyś produkował amunicję match z wgłębieniem. Myślę, że była to linia Gold Medal. Strzelałem z niej w lidze bulls eye. Używałem jej przez jakiś czas, ale CCI Green Tag strzelał lepiej z mojego pistoletu i porzuciłem ją. Może mam gdzieś pudełko tego, ale będę musiał poszukać.

 

Z niepozorną amunicją 22LR dzieje się o wiele więcej, niż powszechnie wiadomo.
Uzyskanie najbardziej spójnego pocisku, aby odpowiednio się odkształcił, w jednolitym przewodzie lufy z idealnie ukształtowanej komory, w kółko.
To niesamowite, kiedy wszystko się udaje!
Dziękuję za wszystkie wpisy!

 

Cóż, więc... nabój .22 Long Rifle to technologia z XIX wieku... wyewoluował z wcześniejszych nabojów z zapłonem bocznym i został wprowadzony w 1887 roku. Większość innych dziwacznych nabojów z XIX wieku zniknęła dawno temu z powodu braku zainteresowania.
I słusznie.

Ale .22LR zasłużył na swoje miejsce w dużym odsetku amerykańskich gospodarstw domowych, ponieważ jest tani, niezawodny, a broń .22 jest bardzo celna. Poza tym nie pękają nikomu błony bębenkowe i nie pękają nikomu konta bankowego, rodziny mogą razem chodzić na strzelanie bez straszenia dzieci lub traumatyzowania ich poobijanymi ramionami i dzwoniącymi uszami.

Powyższe zdjęcie przedstawia skautów strzelających z .22. Moim zdaniem to się nie zmieni.
Strzelałem z .22 w obozie skautów na strzelnicy, która była o wiele bardziej prymitywna, obóz nie miał zbyt wielu nadwyżek finansowych. Strzelaliśmy w pozycji leżącej, na starych materacach z domku. Bez zatyczek do uszu, bez okularów ochronnych...
Ale nauczyli mnie strzelać i nigdy nie zapomniałem, jak to było.
Nie chcę, żeby jakiś nowy, modny nabój zastąpił .22 Long Rifle.
Większość z nas radzi sobie z tym dobrze, dziękuję. To NIE są Igrzyska Olimpijskie.
To jest prawdziwa Ameryka... dzieci w wieku szkolnym strzelające z karabinów .22, aby dowiedzieć się o bezpieczeństwie broni palnej i zdobyć odznakę.
Myślę, że dosłownie miliony Amerykanów posiada broń .22 cal., a to samo dotyczy Kanady i Meksyku, ...oba kraje mają bardzo surowe przepisy dotyczące broni. Moim zdaniem broń i amunicja .22LR to serce i dusza amerykańskiego strzelania. W tym Kanada i Meksyk. Prawdopodobnie na całym świecie.

Wynalazcy i sprzedawcy mogą pracować ciężej niż (twoja ulubiona hiperbola tutaj... lubię "koty zakrywające g*wno"), aby stworzyć, zaprezentować, wprowadzić na rynek i wreszcie SPRZEDAĆ Next Big Thing...
Ale cały ich wysiłek, rozgłos i wydatki niczego nie zmienią moim zdaniem.
.22 LR nie zostanie wkrótce zastąpiony moim zdaniem. Wiem, wiem, jest dużo szumu i aktywności z kalibrem .17, ale i tak nie robi to na ludziach takich jak ja wielkiego wrażenia. Kto tego potrzebuje? Strzelcy .22 Match? MOŻE...

Ale ile dostajesz, jeśli wygrasz jedną z zawodów, o których tu słyszymy na tym forum?
Czy nagroda dla zwycięzcy jest wystarczająco duża, aby zezłomować twoje .22 i kupić zupełnie nowy karabin, lub
nawet nową lufę do twojej istniejącej broni konkursowej?
Kto tego potrzebuje?

To jest pytanie, które należy zadać o 21 Sharp. Przeczytałem cały ten wątek, byłem zafascynowany poziomem OCD na wyświetlaczu. *uśmiecha się... Ja też cierpię na OCD, ale tylko łagodnie w porównaniu. *wzrusza ramionami
Jest też zimny, śnieżny dzień i nie mam ochoty zabierać mojego .22 na strzelnicę (która i tak może być zamknięta na zimę). Zeszłej zimy "taśmowałem" moją 1022 za pomocą aluminiowej taśmy, aby uzyskać dokładne dopasowanie w kolbie, i wycinałem mały kwadrat 1" z idealnej dętki rowerowej i przyklejałem ten kwadrat dętki rowerowej pod lufą mojej 1022 na przednim końcu.

Te skromne modyfikacje nie zamieniły mnie w strzelca olimpijskiego ani mojej 1022 w karabin "dziesięć strzałów w tym samym otworze". Jeśli oddam dziesięć starannych strzałów z przyzwoitego oparcia do wyraźnego celu na pięćdziesięciu jardach, może umieścić osiem z nich w tym samym postrzępionym otworze. To wystarczy dla mnie.
Zawsze myślę, że fliery są spowodowane tym, że szarpię za spust lub jestem nerwowy na ławce.
Nie obwiniam mojego karabinu.... ani mojej amunicji.
I nie jestem zainteresowany kupnem nowej lufy w nadziei, że moja 1022 będzie dobrze (lub w ogóle) funkcjonować z nową amunicją. I nie chcę kupować nowego karabinu ani pistoletu, aby strzelać nowym, gorącym nabojem. Mam ten:

Bardzo lubię moją 1022. Strzelanie z niej sprawia mi radość. Mogę trafić w cel z tego karabinu.
Zgromadziłem zapas dobrej jakości amunicji .22.
Nienawidzę myśli, że jakiś nowy przybysz sprawiłby, że to wszystko byłoby przestarzałe.
Już czuję się przestarzały... I nie wierzę, że to się wkrótce stanie. Mam nadzieję, że nie.

 

Nadal mam jedną cegłę Federal UM1. Jak pamiętam, strzał był bardzo powtarzalny. Chciałbym, żeby nadal ją produkowali. Kiedy byłem w AMU, zanim Federal wyprodukował UM1, strzelaliśmy amunicją Winchester do pistoletów na zawodach drużynowych i strzelała dobrze. Kiedy przestali ją produkować, tylko Europejczycy produkowali amunicję meczową i zachowywali najlepsze partie dla europejskich drużyn. Rosyjska amunicja była klasą samą w sobie, dlatego Federal ją skopiował. Można by pomyśleć, że dzięki postępom w produkcji prochu i zapłonników amerykańska firma mogłaby produkować dobrą amunicję meczową w rozsądnej cenie. Ale przypuszczam, że dopóki będziemy kupować ten szajs, który produkują, nie będą mieli motywacji do ulepszeń.

 

Myślę, że ten wątek jest najlepszy, jaki został tu opublikowany od bardzo dawna.

 

 

Przez wiele lat słyszałem i czytałem z wielu źródeł, że pocisk .22 rimfire z piętką jest przestarzały i musi zostać zastąpiony. W tamtych czasach wierzyłem w to i powtarzałem tę historię bez dalszych badań. Nawet dzisiaj jest to regularnie powtarzane przez nowicjuszy i ludzi, którzy powinni dużo wiedzieć. Ostatnio, wraz z ogłoszeniem 21 Sharp, temat piętki pojawił się bardzo często, ludzie próbowali przekonać innych, że pocisk 21 Sharp bez piętki jest dużą przewagą nad .22 rimfire. Niedawno widziałem film, w którym osoba użyła programu symulacji aerodynamicznej, w którym pocisk leci z kształtem piętki jak wcześniej, zanim zostanie wystrzelony. Nawet niektóre pudełka z amunicją Lapua .22LR pokazują rysunek pocisku lecącego z piętką.

View attachment 555533

Niektóre powody, dla których mówią, że pocisk z piętką jest do niczego, to to, że najwyraźniej powoduje większy opór i wyższe wartości BC. Mówią też, że piętka powoduje niestabilność. Jeśli chodzi o część oporu, facet, który kręcił film za pomocą swojego programu symulacji aerodynamicznej, powiedział, że według programu symulacji piętka faktycznie zmniejsza opór i poprawia BC, tak jak robi to łódź CF. Powiedział również, że dobrze, że piętka tam jest, zakładając, że piętka pozostanie taka, jaka jest, gdy pocisk opuszcza lufę. Tak myśli większość ludzi, w tym niektórzy dobrze zorientowani strzelcy zawodowi.

Faktem jest, że kiedy pocisk opuszcza lufę, piętka jest w większości w linii z tą samą średnicą części nośnej pocisku. Powodem jest to, że wysokie ciśnienie na miękkim ołowianym pocisku powoduje, że ołów rozszerza się i wypełnia otwór. Wyszukaj i przeczytaj o obturacji. Zamieszczę film na ten temat. W tym filmie wyjaśniono również ten efekt obturacji. Nigdy jednak nie widziałem częściowego rozszerzenia pocisku osobiście. Różne komory sportowe mają różne wymiary i będą miały różne efekty na pociski, stąd różne rozszerzenia, nie wiem. Zebrałem kilka CCI SV i innych pocisków z mojej Winchester 9422 z pełną obturacją i widziałem filmy i zdjęcia pocisków wystrzelonych z innych karabinów sportowych, pokazujących to samo.

W 1903 roku Winchester uznał za dobre przeprojektowanie .22 rimfire z tą samą średnicą pocisku, ale z większą średnicą łuski. Po około 30 latach zaprzestali produkcji. Następnie w 1916 roku Remington zaprojektował podobny nabój, ale to również nie trwało długo. Musi tak być, że ludzie w tamtym czasie nie widzieli żadnej przewagi nad długo ugruntowanym .22LR.

Moim zdaniem cała ta dyskusja na temat .22LR, który jest przestarzały z powodu pocisku z piętką, który rzekomo powoduje wszelkiego rodzaju problemy, jest w większości nieprawidłowa, często fałszywa.

Oto kilka zdjęć wystrzelonych pocisków, a także film, do którego się odwoływałem.

View attachment 555590

View attachment 555591

View attachment 555593


Ten następny to zrzut ekranu z filmu The Slow Mo Guys. Został nakręcony z karabinu sportowego, jak niektóre lub wszystkie powyższe zdjęcia, ale nie pamiętam które, minęło trochę czasu, odkąd mam zdjęcia na moim komputerze. Wszystkie powyższe zdjęcia to pociski odzyskane z przezroczystego żelu balistycznego, które prawie zawsze są wystrzeliwane z karabinów sportowych, ponieważ faceci z precyzyjnymi karabinami mniej przejmują się wynikami żelu. Mam więcej zdjęć na ten temat. Przepraszam, że koncentruję się trochę na tym, z jakiego rodzaju karabinu zostały wystrzelone pociski, to tylko moja obserwacja.

View attachment 555594

W 1903 roku Winchester uznał za dobre przeprojektowanie .22 rimfire z tą samą średnicą pocisku, ale z większą średnicą łuski. Po około 30 latach zaprzestali produkcji.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Jeśli się nie mylę, ten eksperyment żyje w .22 Winchester Magnum. Działa świetnie dla tego, czym jest, mocny nabój rimfire.

Jednak widzę, że nawet jeśli można by znaleźć nabój, który naprawdę byłby dużą poprawą, całkowita masa karabinów komorowych w .22LR i zakorzeniony proces oraz sprzęt do produkcji nabojów dla tych karabinów sprawiłyby, że zmiana byłaby poza zasięgiem tego wieku.

 

Dobry post "Dead Eye", ale niestety nie mogę otworzyć twoich załączników; serwer nie może ich znaleźć. Udało mi się obejrzeć wideo i było bardzo pouczające i warte obejrzenia.

Kiedy cytowałeś post Win-9422, czy odpowiedziałeś wewnątrz cytatu, a nie po jego zakończeniu? Musiałem rozwinąć wszystko, żeby zobaczyć, co opublikowałeś.

 

To miał być komentarz do oryginalnego posta. Trochę się zepsuło. Wszystkie załączniki znajdują się w poście OP.

 

Niewiele wiem o konstrukcji pocisków .22, ale z tego, czego się dowiedziałem z:

The Best of The Best Gets Better - Shooting Times

You don't have to be an Olympic shooter to appreciate Eley's excellent rimfire ammunition.

www.shootingtimes.com

"Mogliby faktycznie ścisnąć nos pocisku szczypcami i miałoby to znacznie mniejszy wpływ na punkt trafienia. W konsekwencji pięta każdego pocisku TenEx jest wizualnie sprawdzana przez komputer przed załadowaniem, a pociski z najmniejszą nawet niedoskonałością są odrzucane."

 

Zawsze myślałem, że z .22 coś jest nie tak. Zrzucałem to na zapłon boczny i mały ładunek prochu; ale teraz myślę, że to piętka i siła zaciskania. Osoby przeładowujące zawsze mówią o tym, jak zaciskanie poprawia moc. Jestem pewien, że gdyby 22 była dławiona dłuższą piętką, można by uzyskać lepszą wydajność. Chodzi mi o to, jak łatwo jest wysadzić .22? Jestem za 21. Koniec z olejem, a prędkość ma sens z nowoczesną amunicją.

 

Pięta nie ma nic wspólnego z siłą wyciągania. To jest tworzone przez nacięcie nożem, które mają wszystkie 22 pociski. To nacięcie ma na celu zwiększenie średnicy ołowianego pocisku, aby chwytał łuskę. Zauważ, że niektóre pociski obracają się w łusce, ale większość testowanych przeze mnie pocisków match jest solidna w łusce, z co najmniej próbą kontrolowania siły wyciągania. Ci, którzy ręcznie ładują dla najwyższej precyzji, są bardzo wybredni co do jednolitej siły wyciągania, posuwając się nawet do rozwiercania wnętrza łuski i toczenia zewnętrznej strony, aby każda łuska miała taką samą średnicę wewnętrzną i zewnętrzną. To pomaga poprawić precyzję.

 

Smarowanie zewnętrzne stanowi problem w przypadku nabojów z pociskami z piętą.

 

Smarowanie zewnętrzne jest problemem w przypadku nabojów z pociskami z piętą.

W jaki sposób?

 

21 Sharp został wprowadzony z pociskami w całości miedzianymi. Bezołowiowe pociski 22lr nie działają zbyt dobrze, ale są wymagane do polowań w niektórych stanach, takich jak Kalifornistan. To była prawdopodobnie grupa demograficzna, na którą patrzył Winchester.

 

Mówiąc o zaciskaniu; mam ciekawą historię.
W '91 roku raz zawiozłem próbki UM1 do amerykańskiej drużyny strzeleckiej w Colorado Springs. Jeden z członków zespołu doświadczył niewypału, a potem kolejnego, z moimi próbkami. Ku mojemu zawstydzeniu, 50 nabojów zostało załadowanych bez prochu. Naboje z "niewypałem" wyglądały na całkowicie nienaruszone. Odpalony związek inicjujący wcale nie wypchnął pocisków z łusek. Tej nocy siedziałem w pokoju motelowym z wagą do prochu i sortowałem całą partię próbną, aby oddzielić naboje bez prochu. Typowy ładunek prochu to ~1 grain.

A teraz ciekawa część.

Kiedy wyciągnąłem pociski z "niewypałem" z łusek, słyszałem ulatniający się gaz pod ciśnieniem. Mogłem obracać pociski w łuskach, ale pozostały na tyle szczelne, by utrzymać ciśnienie.

Do dziś, za każdym razem, gdy napełniam zbiornik gazu w mojej ciężarówce, myślę o przegubach obrotowych na wężu gazowym. W jakiś sposób nie przeciekają i zawsze przypomina mi się ta partia amunicji sprzed lat.